Geosiatki wykaz

Geosiatka to płaski materiał geosyntetyczny stosowany do zbrojenia gruntów. Ze wzglęgu na utwartą strukture doskonale współpracują z gruboziarnistymi kruszywami zazębiając sie z nimi. Pod względem konstrukcji, wyróżniamy siatki przeplatane, siatki zgrzewane i siatki wyciągane (sztywne węzły).

Geosiatki przeplatane

Geosiatki przeplatane wykonywane są z wysokomodułowych włókien poliestrowych (PET), polipropylenowych (PP) lub rzadziej z włókien polialkoholowinylowych (PVA), przy użyciu technologii tkackiej, polegającej na przeplataniu węzłów osnowy i wątku. W celu zwiększenia trwałości oraz odporności na działanie czynników zewnętrznych, włókna poliestrowe pokrywane są ochronną powłoką polimerową, najczęściej z polichlorku winylu (PVC).

Geosiatki mogą być zorientowane jednokierunkowo lub dwukierunkowo, co oznacza, że zasadniczą wytrzymałość osiągają w jednym kierunku (wzdłużnym) lub w dwóch kierunkach (wzdłużnym i poprzecznym).

Geosiatki zgrzewane

Siatki zgrzewane to rodzaj geosyntetyków, które powstają poprzez łączenie (zgrzewanie) ze sobą pojedynczych taśm lub pasm materiału syntetycznego w miejscach ich skrzyżowania — bez tkania czy przeplatania. Wykonane są najczęściej z polipropylenu (PP) lub poliestru (PET).

Geosiatki mogą być zorientowane jednokierunkowo lub dwukierunkowo, co oznacza, że zasadniczą wytrzymałość osiągają w jednym kierunku (wzdłużnym) lub w dwóch kierunkach (wzdłużnym i poprzecznym).

Geosiatki wyciągane

Geosiatki wyciągane powstają poprzez rozciąganie odpowiednio wyciętej folii. Mają strukturę jednorodnego rusztu o tzw. sztywnych węzłach.

Mogą być zorientowane jednokierunkowo, dwukierunkowo lub wielokierunkowo (radialnie). Siatki dwukierunkowe i wielokierunkowe wykonane są z polipropylenu (PP), natomiast jednokierunkowe — z polietylenu (PE).

Geosiatka szklana

Geosiatka szklana (szklano węglowa) to materiał inżynieryjny wytwarzany metodą tkania, co oznacza, że posiada strukturę regularnie przeplataną. W przeciwieństwie do konwencjonalnych siatek tkanych, geosiatki te produkowane są z włókien szklanych lub szklanych i węglowych, co nadaje im specyficzne właściwości mechaniczne i użytkowe.

Kluczowym parametrem odróżniającym je od innych materiałów zbrojących jest ich niskie, wydłużenie przy zerwaniu oraz niewielkie odkształcenia eksploatacyjne. Typowe maksymalne wydłużenie wynosi od 2% do 3%, co czyni geosiatki szklane szczególnie efektywnym rozwiązaniem w aplikacjach wymagających sztywności i ograniczonej deformacji, takich jak zbrojenie warstw asfaltowych w konstrukcjach drogowych.

Zasadniczą funkcją geosiatki szklanej jest przeciwdziałanie inicjacji oraz propagacji spękań zmęczeniowych w warstwach nawierzchniowych, co w efekcie prowadzi do znaczącego wydłużenia okresu eksploatacyjnego nawierzchni oraz zmniejszenia częstotliwości prac renowacyjnych.